Home alone

De kids blijven thuis volgende week en ik moet toegeven dat ik het niet eens zo erg vind. Het is al 2 jaar geleden dat we ze nog eens voor een weekje hebben achtergelaten bij de grootouders en een week zal wel genoeg zijn maar ik kijk vooral uit naar de rust ! Niemand die je ’s morgens uit je slaapt rukt door bovenop je te springen, niemand die ruzie maakt, niemand die je niet meekrijgt van school omdat hij eindeloos wil schommelen op de speelplaats, niemand die je moet behoeden om niet aan het vuur te komen of niet op straat te lopen, niemand aan wie je 10 keer iets moet vragen voor het dat kleine hoofdje binnendringt, niemand die je belet te eten omdat een bekertje melk toevallig is omgevallen.

Uitslapen, rustig eten, en genieten. Een weekje rust dus, geweldig.

Maar na die week ga ik terug zo blij zijn omdat ik omver gelopen wordt van enthousiasme als ik thuis kom van het werk, omdat er altijd leven in de brouwerij is met ons 2 kapoenen, omdat ze zo geweldig de slappe lach kunnen hebben met elkaar, omdat we dan diep onder de dekens kunnen kruipen om samen een boekje te lezen ’s avonds, omdat ze zo gefascineerd kunnen vertellen over iets dat ze hebben meegemaakt en om nog zoveel andere redenen.